Ron Paul

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ron Paul
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1935
Pittsburgh

Kongresmen Stanów Zjednoczonych z 22. okręgu wyborczego w Teksasie
Okres

od 3 kwietnia 1976
do 3 stycznia 1977

Przynależność polityczna

Partia Republikańska

Poprzednik

Robert Randolph Casey

Następca

Robert Alton Gammage

Okres

od 3 stycznia 1979
do 3 stycznia 1985

Poprzednik

Robert Alton Gammage

Następca

Thomas Dale DeLay

Kongresmen Stanów Zjednoczonych z 14. okręgu wyborczego w Teksasie
Okres

od 3 stycznia 1997
do 3 stycznia 2013

Poprzednik

Greg Laughlin

Następca

Randy Weber

podpis

Ron Paul, właśc. Ronald Ernest Paul (ur. 20 sierpnia 1935 w Pittsburghu) – amerykański lekarz i polityk, były członek Izby Reprezentantów z ramienia Partii Republikańskiej z Teksasu, kandydat na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Znany jest ze swoich libertariańskich poglądów. Jest praktykującym baptystą. Ojciec Randa Paula.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ron Paul urodził się w mieście Pittsburgh w stanie Pensylwania. W 1957 roku ukończył biologię w Gettysburgu, a w 1961 medycynę na Duke University w Karolinie Północnej. W latach 60. zajmował się medycyną lotniczą w siłach powietrznych, później prowadził prywatną praktykę lekarską. Politycznie związany przez większą część kariery z Partią Republikańską. W 1987 roku opuścił Partię Republikańską[1] by dołączyć do nowej wówczas Partii Libertariańskiej. W 1988 roku jako kandydat Partii Libertariańskiej, zajął trzecie miejsce (uzyskując 0,5% głosów) w wyborach prezydenckich. W 1996 ponownie dołączył do partii Republikańskiej. Zasiadał w Izbie Reprezentantów dwunastokrotnie, w tym nieprzerwanie od 1996 roku.

Jego poglądy określa się jako paleolibertariańskie, będące mieszanką klasycznego libertarianizmu z umiarkowanym konserwatyzmem społecznym. W kwestiach gospodarczych domaga się niemal całkowitego zniesienia interwencjonizmu państwowego i pomocy zagranicznej, postuluje uchwalanie budżetu federalnego bez deficytu oraz popiera przywrócenie standardu złota. W kwestiach społecznych popiera wolność jednostki mogącą prowadzić m.in. do legalizacji narkotyków, sprzeciwia się państwowym małżeństwom argumentując, że jest to zadanie dla kościołów i prywatnych kontraktów, jest przeciwny aborcji i karze śmierci – jednak jako ścisły konstytucjonalista twierdzi, iż decydować o tych kwestiach powinny poszczególne stany, a nie rząd federalny. W kwestiach obronności opowiada się za wycofaniem wojsk amerykańskich ze wszystkich terytoriów poza USA i uważa, że armia powinna służyć tylko do obrony, a sama interwencja zbrojna możliwa byłaby tylko po zatwierdzeniu jej przez Kongres[2] zgodnie z tym co głosi Rezolucja o Wojnie z 1973[3].

W 2001 wysunął projekt walki z terroryzmem za pomocą kaprów[4], a w 2009 w ten sam sposób z piratami somalijskimi[5], oba wnioski zostały odrzucone.

Wybory prezydenckie w 2008[edytuj | edytuj kod]

19 lutego 2007 Ron Paul założył komitet badawczy, by zmierzyć poparcie dla ewentualnego startu w wyborach prezydenckich w 2008 roku. Po zaskakująco dobrych rezultatach Paul formalnie zadeklarował swoją kandydaturę do republikańskiej nominacji 12 marca 2007, jako gość C-SPAN's Washington Journal. Początkiem kampanii w lutym 2007 w przeprowadzonym dla CNN sondażu telefonicznym Paul był przedostatni jeśli chodzi o rozpoznawalność nazwiska, ostatnie miejsce zajął John Cox. Kolejne miesiące to znaczący wzrost poparcia Rona Paula na terenie całych Stanów Zjednoczonych.

Z racji sprzeciwu wobec zwiększania podatków Ron Paul otrzymał tytuł Taxpayers' best friend (Najlepszy przyjaciel podatników) organizacji National Taxpayers Union[6].

W maju 2007 roku Ron Paul uzyskał drugie miejsce w zbiórce funduszy w stanie Montana, wysuwając się również na czoło grupy kandydatów z „teoretycznie” mniejszymi szansami na nominację. 6 lipca, Paul ustanowił trzeci wynik w obozie republikanów, gromadząc 2,4 miliona dolarów.

Federalna Komisja Wyborcza raportowała, że w trzecim kwartale 2007 roku Ron Paul uzyskał największe wsparcie wśród wszystkich kandydatów od pracowników sektora wojskowego oraz od wojskowych.

16 grudnia 2007 zebrał 6 milionów dolarów w 24 godziny, bijąc rekord Johna Kerry’ego (5,7 mln USD)[7].

W marcu 2008 roku przypuszczalnym kandydatem (presumptive nominee) republikanów w wyborach prezydenckich został John McCain. W czerwcu tegoż roku Ron Paul wycofał się z kandydowania na urząd prezydenta USA[8] i we wrześniu poparł kandydaturę członka Partii Konstytucyjnej Charlesa O. Baldwina[9].

Kiedy Izba Reprezentantów stosunkiem głosów 405-1 przyjęła uchwałę potępiającą działania władz irańskich wobec protestujących po wyborach prezydenckich z 2009 roku, Ron Paul był jedynym członkiem Izby, który zagłosował przeciw przyjęciu uchwały. W swojej mowie podkreślił, że potępia działania wobec protestujących, jednak razi go niekonsekwencja – przyjęcie rezolucji w sprawie Iranu, a pominięcie kontrowersji przy wyborach w Arabii Saudyjskiej czy Egipcie[10].

Wybory prezydenckie w 2012[edytuj | edytuj kod]

Według wybranych sondaży przeprowadzonych na początku roku, Paul był najpopularniejszym kandydatem republikańskim. Wygrał kilka wczesnych sondaży, a pod koniec kwietnia 2011 r. utworzył oficjalną komisję rozpoznawczą[11][12].

5 maja 2011 brał udział w pierwszej republikańskiej debacie prezydenckiej, a 13 maja w wywiadzie dla Good Morning America oficjalnie ogłosił swoją kandydaturę[13]. 26 czerwca w Tampie w odbyła się konwencja Ron Paul Revolution[14], w której uczestniczyło w niej 10 tys. osób[15]. W 2011 Ames Straw Poll zajął drugie miejsce[16].

3 stycznia 2012 roku w prawyborach prezydenckich w Iowa zajął trzecie miejsce z liczbą głosów 26 036 (21%)[17], natomiast 10 stycznia w New Hampshire zajął drugie miejsce z 23% głosów, gdzie przegrał tylko z Romneyem, który otrzymał 39% głósów[18]. W trakcie prawyborów, pomimo faktu, że Michele Bachmann, Rick Perry i Jon Huntsman wypadli z walki, Paulowi zaczęła popularność spadać. 21 stycznia w Południowej Karolinie[19] i 31 stycznia na Florydzie[20] zajął czwarte miejsce (odpowiednio z liczbą głosów 13% i 7%). 4 lutego w Nevadzie był trzeci (18,8%), 7 lutego również trzeci w Missouri i Kolorado (13% i 12%), natomiast w Minnesocie zajął drugie miejsce z 27% poparciem, gdzie pokonał Santorum.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. List rezygnacyjny Rona Paula
  2. ronpaul2012.com
  3. War Powers Resolution, Ron Paul: Obama Violated War Powers Resolution
  4. Paul Offers President New Tool in the War on Terrorism. house.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-02)].
  5. Call for private forces to fight pirates
  6. The Committee to Re-Elect Ron Paul. [dostęp 2009-06-20]. (ang.).
  7. Kenneth P. Vogel, Ron Paul becomes $6 million man [online], politico.com, 16 grudnia 2007 (ang.).
  8. John King, Manu Raju, Mark Preston, First on CNN: Rand Paul dropping out of presidential race [online], cnn.com, 3 lutego 2016 (ang.).
  9. Guido H. Stempel III, Thomas K. Hargrove, The 21st-Century Voter: Who Votes, How They Vote, and Why They Vote [2 volumes], ABC-CLIO, 14 grudnia 2015, s. 68, ISBN 978-1-61069-228-1.
  10. Adrian Biernacki: USA: Ron Paul oskarża o hipokryzję. PSZ, 2009-06-20. [dostęp 2009-06-20]. (pol.).
  11. Ron Paul kicks off exploratory committee for 2012 bid [online], nbcnews.com, 26 kwietnia 2011 (ang.).
  12. Jordan Fabian, Ron Paul takes step toward 2012 bid; final decision next month [online], thehill.com, 26 kwietnia 2011 (ang.).
  13. Paul Steinhauser, Rep. Ron Paul announces candidacy for president [online], cnn.com, 13 maja 2011 (ang.).
  14. Ron Paul followers in Tampa ready for their revolution
  15. USA Today
  16. Seth McLaughlin, Michele Bachmann wins Iowa Straw Poll; Ron Paul in second place in GOP test vote [online], nbcnews.com, 13 sierpnia 2011 (ang.).
  17. Jennifer Jacobs, 2012 GOP caucus count unresolved [online], desmoinesregister.com, 19 stycznia 2012 [dostęp 2018-03-07] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-19] (ang.).
  18. New Hampshire – Summary Vote Results [online], ap.org, 9 kwietnia 2012 (ang.).
  19. Gingrich Wins SC GOP Primary; Romney Second [online], news4jax.com, 21 stycznia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2012-05-10] (ang.).
  20. Who Won the Florida NBC GOP Debate? Newt Gingrich First, Ron Paul Second, Mitt Romney Last [online], mic.com, 23 stycznia 2012 (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]